هرگز نخواستم کسی این لحظه های ناآشنا و فروریختن اشک را بر گونه هایم ببیند

 

همیشه بالش سکوت را زیر سر هق هق تنهایی ام گذاشتم تا کسی صدایم را نشنود

 

اما تو , تو که از گریه های پنهانی من باخبری چه کنم که

 

گاهی همین گریه های گهگاه جای خالی تو را در غربت لحظه هایم پر می کند

نوشته شده در چهارشنبه 90/10/21ساعت 1:55 صبح توسط نازیلا نظرات ( )